Binnenkort verhuizen we terug naar Gent, na bijna twee jaar in Kopenhagen. Tijd om de balans op te maken: is het nu echt beter wonen in Kopenhagen? En wat kan Kopenhagen leren van Gent? The city battle: een wetenschappelijk niet onderbouwde, puur op persoonlijke ervaringen gebaseerde vergelijking op basis van enkele random thema’s!

Efficiëntie: Kopenhagen (en bij uitbreiding Denemarken) wint

De staat en de stad functioneren behoorlijk snel, duidelijk en logisch. Zelfs als je de taal niet snapt (leve Google Translate, dat wel). Er verloopt heel veel online – met één en hetzelfde inlogsysteem –, openbaar vervoer heeft over alle netten in het hele land hetzelfde ticketsysteem en verkeersstromen in de stad (voetgangers, fietsers en auto’s) zijn optimaal en simpel geregeld. Dit zijn maar enkele voorbeelden, maar de efficiëntie hier is voor iemand uit België een verademing. Grappige noot: de Denen klagen zelf steen en been over hoe ongeorganiseerd alles is… ’t is maar wat je gewoon bent, zeker?

Veggievriendelijkheid: Gent wint

Nee, het is niet zo dat je hier naar vegetarisch eten moet zoeken met een vergrootglas. Er zijn massa’s healthfood eethuisjes en Italiaanse, Indische, Thaise, Vietnamese, Libanese, … restaurants waar elke vegetariër het buikje rond kan eten. Het aanbod in Gent is gewoon nog beter, en dan vooral in supermarkten (want je gaat natuurlijk niet dagelijks op restaurant). Denemarken is behoorlijk vleesminded, maar we zien wel maand na maand het bewustzijn, en dus ook aanbod aan vegetarische alternatieven, stijgen. Ze zijn in Kopenhagen ook nog niet zo ver dat warme maaltijden op school veggie kunnen, wat in Gent wel kan. Wél zijn die maaltijden hier lokaal en biologisch, net als een groot deel van de voeding in supermarkten.

Wonen: Gent wint (maar dat is onze eigen schuld)

Dit wordt mogelijk het subjectiefste onderdeel van dit artikel. Want we kozen in Kopenhagen een appartement in de binnenstad, in wat achteraf één van de levendigste straten van de stad bleek. Het is een prachtig oud huis, één van de oudste van de straat. Het interieur is typisch Nordic: hoge plafonds, witte muren met lambrisering, diepe vensterbanken en houten vloeren. Het is er zalig om te wonen, maar … er is véél lawaai buiten. En dat is iets waar we in Gent nooit echt last van hadden. Nachtlawaai is in de Kopenhaagse binnenstad een steeds erger wordend issue dat onder andere door het equivalent van het GMF – het Miljøpunkt – aangeklaagd wordt. We kozen zélf deze plek pal in het centrum, dus we klagen niet te hard. Maar we kijken wél uit naar ons Gentse huis met tuin en supercoole buren in een toffe straat.

Leven: Kopenhagen wint

Niemand in Denemarken doet lacherig of meewarig over work-life balance. Sterker nog: niemand is er mee bezig. Het is er gewoon. Het zit ingebakken in de cultuur om veel tijd door te brengen met elkaar, zonder er veel woorden aan vuil te maken. Je merkt dat er geïnvesteerd wordt om gezinnen te ondersteunen: na de geboorte van een kind ben je bijvoorbeeld een jaar thuis (vrij te verdelen over beide ouders), overal vind je bemande speeltuinen, bij elk evenement is gratis knutselmateriaal, complete vleugels van musea zijn ingericht voor kinderen.
Leren hoeft niet te snel, prestatie wordt niet aangemoedigd. Wél spelen, communiceren, sociale vaardigheden ontwikkelen, je interesses volgen. Soms zelfs iets té, want kinderen zitten tot hun 6 jaar in die speelomgeving, en ik merkte bij onze dochter dat ze zich soms verveelde en meer wilde bijleren. Must say: onze Jenaplanschool in Gent lijkt de ideale middenweg te volgen.

De veelbesproken ‘hygge’ – een niet te vertalen term die staat voor gezelligheid, samen zijn, genieten van lekker eten en alles wat daarbij komt – is ook iets waar Denen niet bij lijken na te denken. De omgeving gezellig maken lijkt bij de mensen die wij ontmoetten aangeboren. Zelfs in de naschoolse opvang staan er kaarsjes te branden op de tafels waar kinderen spelen en geurt het minstens één keer per week naar kaneelgebak. Zó Deens.

Transport: Kopenhagen wint

Bij ‘efficiëntie’ stond al dat tickets voor openbaar vervoer hier universeel zijn. Of je nu de bus, de metro of de trein op stapt, je checkt in met je ‘reiskaart’ en op je bestemming check je uit. Zó simpel en zó handig. Als Belg, die voor een traject van pakweg Mariakerke naar Molenbeek vier verschillende soorten tickets moet voorleggen, is dat zalig: zo kan het dus óók!
Verder is dat openbaar vervoer een superdicht netwerk van metro’s en bussen die dag en nacht rijden. Het metronetwerk wordt op dit moment zelfs nog uitgebreid om de binnenstad beter te bedienen en de verkeersdruk nog omlaag te laten gaan. Mensen laten de auto staan, niet per se om de planeet te redden, gewoon omdat het op den duur efficiënter is om fiets en/of openbaar vervoer te gebruiken.
Fietsers zijn volwaardige weggebruikers: met een eigen rijvak (mét voorsorteerstroken), eigen verkeerslichten en een eigen richtingaanwijzersysteem met de handen. Eenvoudige ingrepen, en mega doeltreffend. Er zijn weinig ongevallen met fietsers, ondanks de massa tweewielers – en toch ook nog aanzienlijk wat auto’s – dat zich elke dag door de stad begeeft.

Het was een bijzondere ervaring om twee jaar in Denemarken te wonen, onze kinderen in het Deens te horen converseren en ons helemaal onder te dompelen in de Deense cultuur. Ook was het heel verhelderend om eens ‘de anderstalige’ te zijn: niet kunnen inpikken op spontane gesprekjes tussen ouders, geen idee hebben wat er besproken wordt op de infoavond op school, brieven moeten vertalen met Google Translate, …. Verder werd het ons duidelijk dat niet alleen de taal, maar ook het ontbreken van je vrienden en familie een grote impact heeft op je leven. En net nu we dat langzaam wat beginnen opbouwen – enkele vrienden en wat noties Deens – verhuizen we weer naar Gent. De eindconclusie is: ’t was vree wijs!

Dit artikel werd gepubliceerd in ons tijdschrift Frontaal. Deze komt 4 maal per jaar uit voor al onze leden! Wil jij Frontaal ook ontvangen? Voor €5 per jaar ben je lid. Lid worden kan eenvoudig hier.