Henk Maeckelberghe

“Ik werd vrijwilliger bij het GMF omdat ik een collega beloofd had iets dergelijks te doen als ik met pensioen ging,” bekent Henk Maeckelberghe als we hem thuis spreken in Oostakker. Maar zijn betrokkenheid met het leefmilieu is er al heel zijn leven.

Henk: Ik verhuisde als zesjarige naar Oostakker en heb de rechteroever van het Kanaal Gent-Terneuzen weten ontwikkelen in de jaren zestig. Wij speelden op de bouwwerf van de Kennedylaan. Het kanaal werd verbreed en het Sifferdok gegraven en met het vrijgekomen zand werden de industrieterreinen opgehoogd, dat kan je nog zien. Er werd toen ook een concessie gegeven aan Texaco, dat was een echte miskleun. Het bedrijf stelde zo’n 260 mensen tewerk, maar was zeer milieubelastend en besloeg een enorme oppervlakte. Als kind zag ik de affakkelvlam vanuit het raam van mijn slaapkamer, het stonk ook regelmatig. Als mijn moeder het balkon veegde, was dat zwart stof met een soort metaaldeeltjes in. We hebben dat allemaal ingeademd. Maar echt protest kwam er in Oostakker pas na de komst van de kolenterminal. Plots was er veel beweging in Oostakker. Dat protest heeft ook resultaat gehad, er is de laatste 50 jaar een serieuze verbetering merkbaar. Vele bedrijven hebben flink hun best gedaan om te saneren. Maar daardoor is ook de bewustwording voor de nog bestaande milieuproblematiek weer verminderd. Mensen moeten vervuiling kunnen ruiken en zien vooraleer ze wakker worden, als er bij manier van spreken zwart stof op de vensterbank ligt. Ook professioneel kwam ik steeds met milieuvervuiling in aanraking. Ik ben landbouwingenieur met specialisatie hydrobiologie en ben steeds met waterkwaliteit bezig geweest.

Kan GMF helpen om die bewustwording terug aan te zwengelen?

GMF is nog te veel gefocust op Gent-Stad. Het grondgebied van Gent reikt tot aan de grens van Zelzate. Daar moet meer aandacht aan besteed worden. De authentieke bewoners van de deelgemeenten voelen zich soms stiefmoederlijk behandeld en maken van elke gebeurtenis gebruik om zich te kunnen distantiëren van de centrumstad, dat was ook zo bij het circulatieplan. Er lijkt een desinteresse van beide kanten te zijn. Daarom mag het GMF wel zichtbaarder zijn in de rand. GMF heeft samen met de Fietsersbond wegmarkeringen gespoten op een brug hier in Oostakker, dat was een goeie actie. Als organisatie moet je zichtbaar zijn, dat is nu nog te weinig het geval in Oostakker.

Nog tips voor het GMF?

GMF spreekt veel jonge mensen aan, wat zeer goed is, maar mist de aansluiting met migranten. Het is niet omdat je uit een andere cultuur komt, dat je niet even gevoelig bent voor bijvoorbeeld luchtvervuiling.

Wat doe je zoal als vrijwilliger bij GMF?

Ik ben GMF-afgevaardigde in de Stedelijke MiNa-Raad (adviesraad voor Milieu en Natuur). Daar wordt maandelijks, op vraag van het schepencollege of op eigen initiatief, advies gegeven over milieuthema’s. Het is wel spijtig dat er niet gemonitord wordt wat er met dat advies gebeurt.

Vier keer per jaar breng ik ook de meer dan 2000 exemplaren van het ledenblad Frontaal naar het sorteercentrum in Wondelgem. Alles moet ook voorgesorteerd worden, daar kruipt best wel wat tijd in. Ik probeer ook altijd enkele inkijkexemplaren van Frontaal bij de kapper of in buurtcentra te leggen.

Ik ben lid van de beleidsgroep, maar het lukt me niet altijd om daar aanwezig te zijn.  Een paar jaar geleden ging ik ook de fiscale attesten van onze leden bussen. Toen maakte ik er een quiz van om vanop afstand de huizen van onze leden te herkennen. Meestal lukt dat ook, dankzij de geveltuintjes en kleurige gevels.

Nog tijd voor andere  hobby’s?

Mijn probleem is dat ik altijd nieuwsgierig ben, waardoor ik geen tijd maak voor hobby’s. Mijn partner werkt nog, dus ben ik ook huisman en zorg ik vaak voor de kleinkinderen. Ik had het plan om na mijn loopbaan op een plooifiets Vlaanderen te doorkruisen. De plooifiets heb ik al, de rest van het plan is nog niet gelukt.

 Zelf vrijwilliger worden? Laat het ons weten via info[at]gentsmilieufront.be. Wij nodigen iedereen uit voor een kennismakingsgesprek.